Hi guys,

Daar zijn we dan; eindelijk weg!

De afgelopen dagen hebben we nogal in "spanning" gezeten; zouden de vluchten nu wel of niet worden uitgevoerd. Allereerst natuurlijk vanwege Irma, daarna vanwege piloten die zich hebben ziek gemeld.

Vanochtend om 3.45u stond Taxi Van der Borgt voor de deur. Aardige man die ons weleens eerder heeft weggebracht richting het vliegveld. Heel snel met laden van de koffers in de taxibus en daarna richting Düsseldorf. Hij had aardig de vaart erin zitten, heeft Nance een zware rechtervoet, die is er niks bij vergeleken met onze chauffeur... Het is nog geen kwart voor 6 als we netjes voor de deur in Düsseldorf worden afgezet. We spreken af wat we moeten doen wanneer we weer terugkomen, laat dat nog maar ff wegblijven.

Inchecken gaat pas vanaf half 8 bij de balie van Air Berlin, dus gaan we eerst maar ontbijten bij Epi Boulangerie & Patisserie. Heerlijk vers stokbrood en verse sap. Het gaat wat gemoedelijker dan op Schiphol. Düsseldorf Airport is dan wel niet zo groot als Schiphol, dus dat scheelt ook.

Om 7.15u gaan we in de rij van Air Berlin staan en even na half 8 gaan de incheckbalies open. We raken nu al aan de praat met een paar Amerikanen die uit LA komen. Ze vliegen naar New York en van daaruit gaan ze weer verder.

Inchecken gaat vrij vlot en om 10.05u mogen we boarden. Tijd zat dus om richting de gate te gaan. Eerst nog wat rondneuzen bij de winkels en Walter en ma gaan nog een sigaretje roken. Hoppa door naar de douane voor een bodyscan. Ondertussen volgen er al wat appjes met de vraag of we al ingechecked zijn en de vlucht doorgaat. Zoals het er nu naar uitziet gelukkig wel! 10 minuten duurt het voordat we door de rij van de bodyscan heen zijn, vlot dus. Daarna loop je naar de paspoortcontrole en dat is doorlopen. Oh, wat heerlijk als je zo door kunt lopen. Düsseldorf bevalt nu al

En dan is het wachten totdat we kunnen gaan boarden. Vliegtuigen kijken en nog wat te drinken voordat we echt straks 10 uur in de lucht zitten. 10.20u is het uiteindelijk als we aan board kunnen gaan. Walter wordt er nog snel een keer uitgepikt voor een extra controle door de douane. Hij wordt gefouilleerd en gechecked op drugs. Er wordt - natuurlijk - niks gevonden en dus mag ook hij aan board.

We vliegen met een airbus A300-200, vluchtnummer AB7006 rechtstreeks op Orlando International Airport, MCO. We zitten verspreid maar toch bij elkaar; 4 op rij 25 (raamkant en midden), 1 op rij 26 (gangpad) en 2 op rij 27 (raamkant). Zo kunnen de kinderen wat heen en weer lopen als ze dat willen.

11.25u taxiën we van de gate richting de vertrekbaan. Het gaat vlot en Bryce kijkt nu al zijn ogen uit want hij zit aan de raamkant. Kayleigh begint al te vragen hoe lang het nog duurt voordat we bij Mickey zijn. Tja, dat duurt nog wel ff.

De vlucht verloopt vrij vlot en netjes. Geen turbulentie en regelmatig wat te drinken. Voor lunch (European Time) hebben we de welbekende "chicken or pasta", lunch (American Time) is een koude pasta met kip en een appelcake. En zo maakt het dat we rond 15.30u (local time) landen.

Iedereen heeft personal entertainment en zo komen we uiteindelijk ook bij de muzieklijst uit. Zien we daar "Thundercat" in voorkomen. Een artiest, althans zo noemt hij zichzelf, die we in 2011 op een reis naar de US hebben we ontmoet. Robin en ik beginnen spontaan te lachen als we daar achter komen. Die vent zag er niet uit, harstikke stoned want hij kwam van een optreden in het Paradisoen heeft toen de hele vlucht liggen slapen...

Als je eenmaal Amerika binnen bent moet je eerst door Immigration, duurde wel een uur en met 2 vervelende kinderen (omdat ze erg moe waren en hongerig) duurt zo'n uur wel erg lang. De koffers hebben we daarna vrij snel. Het is zoeken naar de buggy's en die liggen verstopt naast de bagageband. Richting exit worden we tegengehouden door medewerkers van de luchthaven. Deze nemen de koffers over en zorgen ervoor dat ze snel bij de bagage claim liggen. Met de trein gaan we naar de terminal, richting bagage claim en daar liggen 5 van de 6 koffers al klaar. Na een half uur is de 6e koffer er nog niet. Robin en Nance gaan alvast naar Alamo om de huurauto te regelen en San gaat naar de bagage claim om de 6e koffer op te wachten.

Alamo staat erom bekend dat ze je proberen van alles aan te smeren. Dit keer wordt de gps er al bijgepakt en de verzekeringen worden ook al op de factuur gezet. Nance gooit d'r mond al open; geen gps want die hebben we zelf al bij, verzekeringen hebben we ook niet nodig want we zijn goed verzekerd. Enigszins teleurgesteld stuurt Perves ons door naar de rental site waar we onze auto kunnen gaan halen. Luis staat ons al op te wachten; "hi Luis my man, how are you?!" Hahahaha, Robin begint het ook al te leren. Beetje pappen en nathouden en dan kan je vaak wat meer krijgen. Zo krijgen we een 2017 Dodge Grand Caravan met net 6000 mile op de teller. GPS zit er standaard in en het is een ruime 7-zitter! Mooi Luis, bedankt he! En zo zitten we nog geen half uur later met alle koffers en volk in de auto, gps ingesteld, op weg naar de villa. Goh, het voelt weer echt als thuiskomen.

Walter vindt Florida mooi! Hij is eerder al naar de Westkust geweest maar Florida nog niet. Er is hier weinig te zien van wat Hurricane Irma heeft achtergelaten; het water in de meren staat wat hoger dan normaal en hier en daar liggen wat bomen omver. Maar dat is dan ook alles.

Aangezien iedereen honger begint te krijgen (en er bij 2 al een hongeralarm is afgegaan ) maken we een pitstop bij de McDonalds. De locatie is ons al bekend want deze McD zit op een kleine 10 minuten van de villa. Boodschappen doen we morgen wel want iedereen voelt zich vrij verrot...

En zo is het rond 7.00pm dat we aankomen bij de villa. De sleutel steken we in het slot en dan zijn we eindelijk binnen! Ruime villa, grote kamers en een mooi zwembad. De eerste huisdieren hebben we al gezien; eekhoorntjes en een hoop salamanders die over de pool screens lopen. Hier en daar is wel wat schade te zien van Irma; zo zijn er een paar pool screens kapot maar die worden een dezer dagen gemaakt. Het management hier heeft meer dan 80 huizen in beheer die nu allemaal van schade moeten worden hersteld!

Het zwembad wordt al getest, het water voelt wat fris aan maar dat mag de pret niet drukken. 4 slaapkamers en 3 badkamers, ieder heeft zijn eigen badkamer en gaat zich dan ook opfrissen. Tegen 10 pm is iedereen vrij verrot (kan ook wel na zo'n lange dag) en gaan naar bed. Morgen eerst maar eens "proberen" uit te slapen en dan gaan we bekijken wat we gaan doen. In ieder geval om boodschappen

Tot de volgende blog!