Helaas is het vandaag onze vertrekdag, we moeten drie mooie weken in Florida achter ons gaan laten... Het verhaal van vandaag zal dan ook niet zo heel lang zijn. Vanochtend blijft eigenlijk iedereen wat langer op bed liggen; als we rond half 2 richting het vliegveld rijden is er tijd zat. Eerst maar eens ontbijten met wat we nog hebben; het merendeel is op of hebben we donderdag al met de container meegegeven. Dus het is een mager ontbijtje, hahahaha. Na het ontbijt worden de bedden verschoond en de laatste wassen gedraaid. Alles netjes en schoon achterlaten is iets wat we niet meer dan normaal vinden, vooral als het een villa van vrienden is. De bedden worden keurig opgedekt voor diegenen die na ons komen. Tegen half 2 zijn we dan ook allemaal zover; nog een laatste keer omgekleed, naar het toilet geweest en alles ingepakt. De koffers, trolleys en andere handbagage kunnen in de auto's waarna het alarm wordt ingeschakeld en de deur op slot. Zo gemakkelijk he. Onderweg moeten we de auto's nog even aftanken en dit doen we dan bij 7Eleven. Met een prijs van $ 2,39 per gallon is tanken eigenlijk wel een lachertje. Bij het tankstation staan twee grote Hummer limousines; een witte en een zwarte. Wat een gave bakken zeg! En dan maar naar het vliegveld, gelukkig is hier alles duidelijk aangegeven en heb je de weg naar Dollar (de autoverhuur) zo gevonden. De auto's worden gescand en alles is in orde dus we kunnen naar de terminal. Gisteravond hebben we alle zes al ingechecked en dus hoeven we alleen onze boardingpassen te printen en de koffers in te leveren bij Delta. Piece of cake want binnen 10 minuten is dit allemaal al klaar, Onze vlucht staat nog op tijd gepland en vertrekt vanaf Gate 78. Eerst maar eens door de douane; Nance heeft Kayleigh op haar arm en er moet van Nance een drugstest worden afgenomen. Met een vloeitje om het zomaar te zeggen wordt de test afgenomen; beetje swipen langs de handen en dan maar wachten op de uitslag. Als iedereen al goedgekeurd is en door de douane (waar alles gescand wordt en waar je op sokken door het poortje moet) is staat Nance nog met Kayleigh te wachten. Er zijn zeker al vijf minuten voorbij en nog geen reactie. Nance gaat zelf wel eens vragen, maar alles is ok en Nance en Kayleigh kunnen door. Met een treintje gaan we naar de gate. Voor de gate hebben we nog een foodcorner waar er van alles te koop is. Even nog goed eten voordat we het vliegtuig instappen. Op de eerste vlucht krijgen we sowieso geen eten, alleen iets te snacken. Op de tweede vlucht krijg je laat (om 22.00 uur) te eten en de vraag is maar of het smaakt. Maja heeft een gezonde checken wrap en Bert, Nance en Robin nemen een kraut dog, oftewel een hotdog met sauerkraut. Smaakt goed! En Sandra? Die moest niets. Er wordt omgeroepen dat je je zitplaatsen om kan ruilen voor plekken bij de nooduitgang. Nance zegt tegen Bert dat hij eventueel kan informeren, deze plekken hebben vaak meer beenruimte. Helaas, de stewardess zegt tegen Bert dat hij al goede zitplaatsen heeft. Verder wordt er omgeroepen dat mensen met een lichamelijke beperking of andere assistentie nodig hebben zich moeten melden aan de balie. Gezinnen met kleine kinderen mogen vaak wat eerder boarden, maar Robin gaat eens informeren. Omdat Kayleigh haar campspreider heeft mag zij als een van de eersten, samen met de gandicapten, instappen. Zo hebben we iets meer tijd en ruimte om onze trolley en tassen op te bergen en fatsoenlijk te gaan zitten. Om 16.50 uur is het zover; we mogen gaan boarden. Hopen dat het toestel op tijd vertrekt en dat we onze aansluiting in Atlanta niet missen... Morgen de blog van onze terugvluchten! Tot gauw in Nederland!